Śledztwo w sprawie zniknięcia pensjonariuszki szpitala dla umysłowo chorych staje się przejściem przez kafkowski labirynt urojeń, wspomnień i zagadkowej rzeczywistości; mistrzowski film w duchu ekspresjonizmu niemieckiego.
Wyspa tajemnic
Posted in:
dramat,
Martin Scorsese,
psychologiczny,
sensacyjny
by
.
6 Comments
Śledztwo w sprawie zniknięcia pensjonariuszki szpitala dla umysłowo chorych staje się przejściem przez kafkowski labirynt urojeń, wspomnień i zagadkowej rzeczywistości; mistrzowski film w duchu ekspresjonizmu niemieckiego.
The permalink
Posty
Bardzo dobrze się ogląda, choć z tego co pamiętam końcówka zrobiła na mnie wrażenie trochę zbyt przekombinowanej...
OdpowiedzUsuńPrzekombinowanej? Nie miałem takiego wrażenia. Ale to kwestia dość właśnie wyrazistej konwencji ekspresjonizmu. Albo to zachyci albo odrzuci :-)
UsuńKonwencja mi odpowiadała, jak najbardziej. Po prostu miałam wrażenie, że już za dużo powrzucali bohaterowi "obciążeń" - z jednej strony wojna, z drugiej historia osobista i parę miejsc, w których miałam wrażenie gmatwania dla samego gmatwania. Co nie zmienia faktu, że film daje do myślenia i jest świetnie zrobiony.
UsuńZachwycił mnie ten film. Jego poziom skomplikowania jest tak wysoki, a jednocześnie tak pieczołowicie zaplanowany, że nic tylko kapelusze z głów zdejmować dla całej historii. Poza tym Leonardo di Caprio gra fenomenalnie. Zresztą jak zawsze, wg mnie. Jednego złego słowa na niego nie pozwolę powiedzieć.
OdpowiedzUsuńUwielbiam, po prostu uwielbiam "dorosłego" Leo.
OdpowiedzUsuńFilm był wysokich lotów, nawet specjalnie pożyczyłem film, by ponownie obejrzeć po to by sprawdzić od początku jak się zapowiadało do takiego finału (Buck nie umiał odpiąć pistoletu, altanka w pierwszym śnie)
OdpowiedzUsuń