Uroczy, pięknie zrobiony film o tym, że najważniejsze w życiu jest właściwe wykorzystanie każdej minuty, bo nie każdemu dana jest możliwość podróżowania w czasie, jak głównemu bohaterowi.
„Czas na miłość” („About Time”)
Uroczy, pięknie zrobiony film o tym, że najważniejsze w życiu jest właściwe wykorzystanie każdej minuty, bo nie każdemu dana jest możliwość podróżowania w czasie, jak głównemu bohaterowi.
„Kamerdyner”
Film ma pretensje, by być historią ostatniego półwiecza USA opowiedzianą z perspektywy czarnoskórego służącego w Białym Domu i choć – co istotne – poznajemy trudne dzieje emancypacji Afroamerykanów, to trudno pozbyć się wrażenia, że jest to propagandowy obraz, „wzruszający i godny Oskarów”, jak głosi napis na plakacie.
„Koneser” („La migliore offerta")
Pasja potrafi doprowadzić do triumfu, ale staje się także największą słabością człowieka, o czym przekonuje Giuseppe Tornatore w swoim filmie, w którym pretekstem do snucia opowieści jest miłość do antyków głównego bohatera wspaniale kreowanego przez Geoffreya Rusha.
„Papusza”
Papusza i jej wiersze znalazły w tym filmie godną oprawę; nie zobaczyć go, to jakby pozbawić się szczęścia płynącego z obcowania z pięknem, idealną syntezą słowa, obrazu i dźwięku.
Krótkie wprowadzenie w atmosferę filmu.
„Ida”
Lata 60-te; młodziutka, niedoszła zakonnica wraz ze świeżo
poznaną ciotką alkoholiczką odbywa podróż w głąb rodzinnej przeszłości, by móc
określić swą przyszłość: pod przykrywką „klasycznego polskiego snuja”, bądź „kolejnego
filmu o Żydach” kryje się seans, który skutecznie żongluje oczekiwaniami widza,
wytrąca z równowagi, a nawet parę razy zaskakuje poczuciem humoru reżysera,
wykształconego przecież w Anglii.
„Grawitacja”
Pomijając natrętny psychologizm i brak wiarygodności
przedstawionych wydarzeń, Cuaron ojciec
i syn zrobili kawał dobrej roboty, łącząc starą dobrą hitchcockowską
dramaturgię z zapierającymi dech w piersi efektami specjalnymi, tylko po to by
powrócić do esencji kina: przeżywania tego, co nieprzeżywalne; pokazania tego,
co przekracza granice wyobraźni.
„Take shelter”
Posty
